Македонската православна црква и нејзините верници утре, 28 август, го слават празникот Успение на Пресвета Богородица, еден од најголемите христијански празници посветени на Богородица, во народот познат како Богородица.

Празникот ја одбележува земната смрт на Богородица и, според Евангелието, тоа е денот кога таа се вознесе на небото и го предаде својот дух во рацете на Спасителот.

Успение на Пресвета Богородица е еден од празниците на Богородица и се празнува секоја година на 28 август, односно на 15 август според јулијанскиот календар.

Одбележувањето на пренесувањето на Светиот од овој свет било организирано по желба на кралот на Маврициус во 528 година.

За тој голем празник беше востановен двонеделен пост од 14 до 27 август.

Успение на Богородица е насликано на западните ѕидови на православните манастири, а еден од најубавите е насликан во манастирот Жича, зададеност на Немањиќ.

По Големата Дама следи Рождеството на Пресвета Богородица – Мала госпоѓица, кое се празнува на 21 септември.

Пресвета Богородица по Христовото раѓање поживеа уште 48 години. Последните 15 ги поминала со свети Јован Богослов, Христовиот ученик, на кого Христос му ја доверил на чување.

Таа често излегувала на Елеонската Гора, од која нејзиниот син се воздигнал на небото и таму му се молела на Бога, сакајќи и таа да се пресели таму, за да го види лицето Христово.

Додека таа така се молеше, ѝ се јави ангелот Гаврил и рече дека нејзината молитва ќе се услиши за три дена. Со тоа и подарил рајско гранче кое ќе го носи на нејзиниот погреб.

Таа побрза дома, му кажала на свети Јован Богослов што слушнала и сакала уште еднаш да ги види сите апостоли, кои се распрснале по сите страни на светот, а кога умрела да биде погребана во Гетсиманија, каде што нејзините родители Јоаким и Ана беа погребани.

Кога се наближил часот на презентацијата, наеднаш се слушнал татнеж, а густите облаци ја опкружиле куќата во која престојувала Пресвета Богородица. Во тој момент на чудесен начин сите апостоли освен Тома се собраа пред куќата.

Тие влегоа во собата и плачејќи ја пречекаа Пресвета Богородица, која лежеше на смртна постела, а таа ги благослови, препорачувајќи им да истраат во работата.

Одеднаш целата соба свети и Христос, кој слезе со мноштво ангели, невидливо пријде и ја повика кај себе. Таа потоа понизно ги изговорила зборовите: „Нека ми биде според твоите зборови!“ и без никаква болка се откажала од својот дух.

Кога сè беше подготвено за погреб, Петар, Јаков и другите апостоли го носеа телото, а Јован Богослов го носеше тоа небесно гранче пред себе, додека мноштвото на светот ги следеше.

Поворката тргна од планината Сион, преку Ерусалим до Гетсиманија, а светол облак како венец ја опкружуваше погребната поворка по целиот пат. Еврејските фанатици сакале да го искористат своето оружје за да ги убијат собраните апостоли, но тој светол облак како бедем ја заматил поворката.

На едно место облакот малку се крева од земјата, а еден еврејски свештеник, по име Антониј, брза кон ковчегот, го фаќа со рацете и сака да го заврти, но невидливиот ангел Божји му ги отсече двете раце, што остана залепен за ковчегот.

Антониј плачел и пред сите признал дека Исус е вистинскиот Божји син. Петар му рекол на Антониј да ги стави трупците од неговите раце на отсечените раце и кога тој го сторил тоа, во исто време му биле исцелени двете раце како да не биле отсечени и многу Евреи, гледајќи го тоа чудо, ја прифатиле христијанската вера.

Пресвета Богородица беше погребана во Гетсиманија, а апостолите останаа таму три дена. Апостол Тома дошол дури третиот ден. Кога ја слушна тажната вест, многу се растажи, заплака и ги замоли апостолите да го отворат гробот, за да го види телото на Богородица и да го бакне.

Кога го отвориле гробот и погледнале, на нивно големо изненадување не нашле тело. Прашаа со чудење: „Каде беше телото на Пречистата? Тој ден, додека кршеа леб во чест на Света Троица, ја видоа Пресвета Богородица во облаците со мноштво ангели и таа им рече: „Радувајте се, ние сме со вас засекогаш!“.

Времето меѓу големата и малата Госпојина, кое е на 21 септември (08.09), кај народот се нарекува пладне, кога жените берат пладневни билки – трева од равнец, кичица, угашлица и други, кои се користат за лекување на разни болести. .

Според народното верување, тој период е најдобар за берење на сите плодови, а потоа не треба да се венчате бидејќи младенците нема да имаат среќа, а оние што ќе се разболат во тие денови тешко ќе заздрават.