Луѓето кои одбиваат вакцинација во просек имаат пониски когнитивни способности, односно помалку интелигенција, покажа една голема студија.

Бидејќи стекнувањето колективен имунитет на САРС-CoV-2 е главен предуслов за враќање во понормален живот, научниците за време на пандемијата спроведоа бројни студии за влијанието на различните социјални, бихевиорални, културни и други фактори врз варијабилноста на вакцинацијата.

На пример, Пју Рисрч откри интересна корелација помеѓу бројни различни фактори и неподготвеноста за вакцинација меѓу Американците. Неговото истражување покажа дека врз колебливоста влијаат, меѓу другото: возраста (помладите луѓе се двоумат повеќе од постарите од 65 години), етничката припадност (Азијците најмалку се двоумат, а црнците најмногу), религиозноста (атеистите најмалку се двоумат, а евангелистичките Протестанти најмногу), политичката припадност (конзервативците повеќе се двоумат, а либералите помалку).

Во него, Пју откри дека постои и силна врска помеѓу недовербата кон вакцините и недовербата кон владата, и дека нестабилноста значително зависи од нивото на образование, забележува Ненад Јариќ Даунхауер.

Авторите на новата студија во воведот пишуваат дека за време на пандемијата биле откриени неколку фактори кои даваат јасни предвидувања за нивото на двоумење кон вакцинацијата против инфекција со КОВИД-19. Но, иако постојат студии кои покажале дека луѓето со пониско ниво на когнитивна способност имаат проблеми со нефармаколошките епидемиолошки мерки (држење на растојание, маски, хигиена, итн.), улогата на интелигенцијата во одбивањето на вакцините covid-19 не е претходно испитана.

Тим научници, претежно епидемиолози и психолози од Универзитетскиот колеџ во Лондон и Универзитетот во Единбург, решија да ја тестираат поврзаноста на резултатите од серија тестови за интелигенција и двоумење кон вакцинацијата, врз основа на извештаи за сопствените ставови.

Студијата беше спроведена откако успешно беше тестирана вакцината АстраЗенека.

Користени се податоци од Анкетата КОВИД, која ја следи пандемијата, и е составен дел од надолжната студија „Разбирање на општеството“ (Главно истражување), кое следи десетици илјади домаќинства во Велика Британија на различни теми за многу години.

Во една недела непосредно по објавувањето на резултатите од успешното тестирање на првата ефективна вакцина (ноември / декември 2020 година), беа собрани податоци за намерите на 11.740 лица (6.702 жени) на возраст од 16 до 95 години.

Резултатите од испитувањето на општите когнитивни функции беа утврдени врз основа на шест тестови собрани во Главното истражување 2011/12, пред почетокот на пандемијата.

Меѓу учесниците во студијата, околу 17,2 проценти или 1.842, изјавиле дека се двоумат околу вакцинацијата. Авторите прво ги контролирале резултатите на таков начин што ги исклучувале можните влијанија на возраста, полот и етничката припадност. Ова беше важно да се направи затоа што треба да се очекува, на пример, постарите лица, кои ризикуваат повеќе да не бидат вакцинирани, да бидат помалку колебливи.

Но, дури и по таквото прилагодување, студијата покажа дека веројатноста за колебање кон вакцинација е сè уште значително поголема кај луѓето со пониски когнитивни способности. Тимот исто така направи прилагодувања за менталното и физичкото здравје и за статусот на заштита на домаќинството, но тие не влијаеја на резултатите.

Од друга страна, спроведената контрола за нивото на образование доведе до делумно слабеење на резултатите. Со други зборови, степенот на образование влијаеше на нестабилноста (пообразованите беа помалку колебливи), но дури и кога беше исклучено неговото влијание, веројатноста за влијание на интелигенцијата врз нестабилноста остана значителна.

Авторите исто така открија дека постои линеарна асоцијација на колебливост кон вакцинацијата низ целиот спектар на когнитивни резултати. Со други зборови – колку се помали когнитивните способности на учесниците, толку е поголема нивната нестабилност.

Научниците во својата работа, сепак, истакнуваат дека нивното истражување има едно важно ограничување, а тоа е дека се заснова на изјавите на луѓето за нивните намери, а не на нивното вистинско однесување. Со други зборови, авторите немале информации кој од учесниците всушност вакцинирал, а кој не.